We zien dat de populariteit van het relativisme groeit naarmate de wereld globaliseert en de complexiteit van onze realiteit toeneemt. Wanneer het ons teveel moeite begint te kosten om te beoordelen wie er goed of fout zit, of belangrijker nog: wat goed en fout is, is de makkelijkste oplossing om alles te relativeren. Door te relativeren hoeven we geen duidelijk standpunt in te nemen en hoeven we niet direct in actie te komen. Zo beschermen we onszelf tegen de mentale en emotionele onrust die mensen, omgeving en media bij ons oproepen. Een bonus is dat we op deze manier ook onze eigen critici het zwijgen op kunnen leggen: ‘Jij hebt het recht niet om te twijfelen aan mijn overtuigingen, want als er geen objectieve waarheid is, is mijn overtuiging per definitie net zo goed als die van jou.’
Tegenstanders van deze kijk op het leven (bijv. moreel-idealisten) leggen zelfs een verband tussen het moreel relativisme en mindfulness. Als mindfulness en meditatie ons helpt om onrust te accepteren, maakt het ons dan niet minder geneigd om te handelen wanneer we iets zien wat moreel onjuist is? Zelfs boeddhistische filosofie – waar mindfulness uit voortkomt – stelt dat de realiteit relativistisch is en dat alle oordelen subjectief van aard zijn. De kritische vraag is dan: leidt onze zoektocht naar mentale gemoedsrust tot een passieve en hands-off benadering van het leven?
Weer vanuit het acceptatie perspectief (een typisch oosterse naturalistische benadering) bekeken, zou de wereld juist slechter af zijn wanneer wij actief onze omgeving vormgeven naar onze eigen morele overtuiging. Problemen ontstaan wanneer volkeren oorlog voeren vanuit het idee dat hun wereldbeeld superieur is. Ook conflicten tussen individuen ontstaan uit te weinig begrip voor de subjectieve ervaring van de anderen. Waarheden, waarden of idealen zijn volgens deze kijk gevaarlijk en we moeten proberen om de wereld op zijn natuurlijke beloop te laten gaan.
De tegenstelling tussen actie en acceptatie is een klassiek probleem wat je vaker tegenkomt in de filosofie (en in ons dagelijkse leven!). Wanneer moeten we direct handelen uit eigen overtuiging en wanneer moeten we juist geduld en begrip tonen? We gaan vaak uit van uitersten, maar vergeten dat er meestal een gezonde middenweg is. Wat is deze middenweg en hoe bewandel je die? Hoe balanceer je tussen actie en acceptatie? In de Postacademische Opleiding Persoonlijke Ontwikkeling leer je meer over deze tegenstelling en over vele andere visies op het leven.